Γνωρίζετε τι σημαίνει εισπνοή οξυγόνου;

Κρίση και Ταξινόμηση της Υποξίας

Γιατί υπάρχει υποξία;

Το οξυγόνο είναι η κύρια ουσία που διατηρεί τη ζωή. Όταν οι ιστοί δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο ή δυσκολεύονται να το χρησιμοποιήσουν, προκαλώντας ανώμαλες αλλαγές στις μεταβολικές λειτουργίες του σώματος, αυτή η κατάσταση ονομάζεται υποξία.

Βάση για την αξιολόγηση της υποξίας

Βαθμός και συμπτώματα υποξίας

Ταξινόμηση της υποξίας

Χαμηλή συγκέντρωση οξυγόνου στο εισπνεόμενο αέριο, δυσλειτουργία της εξωτερικής εκπνοής, φλεβική διαφυγή στις αρτηρίες, κ.λπ. Συχνά παρατηρείται σε χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και συγγενείς καρδιοπάθειες όπως η τετραλογία του Fallot.

Μειωμένη ποσότητα ή αλλοιωμένες ιδιότητες της αιμοσφαιρίνης, όπως αναιμία, δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα και μεθαιμοσφαιριναιμία.

κυκλοφορική υποξία

οργανωτική υποξία

Προκαλείται από ανώμαλη χρήση οξυγόνου από τα κύτταρα των ιστών, όπως η δηλητηρίαση από κυάνιο.

Θεραπεία εισπνοής οξυγόνου και ο σκοπός της

Υπό κανονικές συνθήκες, οι υγιείς άνθρωποι αναπνέουν αέρα φυσικά και χρησιμοποιούν το οξυγόνο που περιέχει για να διατηρήσουν τις μεταβολικές τους ανάγκες. Όταν μια ασθένεια ή ορισμένες ανώμαλες καταστάσεις οδηγούν σε υποξία στο σώμα, πρέπει να χρησιμοποιηθεί συγκεκριμένος εξοπλισμός για την παροχή οξυγόνου στον ασθενή, την αύξηση της μερικής πίεσης οξυγόνου στην αρτηριακή πίεση (PaO2) και του κορεσμού οξυγόνου (SaO2), τη βελτίωση της υποξίας, την προώθηση του μεταβολισμού και τη διατήρηση της ζωής. Δραστηριότητα.

Οφέλη από την εισπνοή οξυγόνου

• Ανακούφιση από τη στηθάγχη και πρόληψη του εμφράγματος του μυοκαρδίου
• Πρόληψη αιφνίδιου θανάτου από στεφανιαία νόσο
• Καλή θεραπεία για το άσθμα
• Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το εμφύσημα, την πνευμονική καρδιοπάθεια και τη χρόνια βρογχίτιδα
• Η εισπνοή οξυγόνου έχει βοηθητική θεραπευτική επίδραση στον διαβήτη: η τρέχουσα έρευνα δείχνει ότι ο διαβήτης σχετίζεται με την έλλειψη οξυγόνου στον οργανισμό. Οι διαβητικοί ασθενείς έχουν σημαντικά χαμηλότερη τριχοειδή πίεση και τα κύτταρα των ιστών δεν μπορούν να λάβουν πλήρως οξυγόνο, με αποτέλεσμα την εξασθένηση της κυτταρικής λειτουργίας και του μεταβολισμού της γλυκόζης. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή οξυγονοθεραπείας για διαβητικούς ασθενείς έχει προσελκύσει την προσοχή της ιατρικής κοινότητας.
• Η εισπνοή οξυγόνου μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στην υγειονομική περίθαλψη σε υγιείς ανθρώπους: η ατμοσφαιρική ρύπανση, η κοινή χρήση κλιματισμού, η τακτική εισπνοή οξυγόνου μπορούν να καθαρίσουν το αναπνευστικό σύστημα, να βελτιώσουν τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων, να ενισχύσουν την ολοκληρωμένη ανοσία του σώματος και να αποτρέψουν διάφορες ασθένειες.

Ποιες είναι οι ταξινομήσεις της οξυγονοθεραπείας;

• Παροχή οξυγόνου υψηλής συγκέντρωσης (5-8L/min): Χρησιμοποιείται για οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια όπως αναπνευστική και καρδιακή ανακοπή, σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας, οξεία δηλητηρίαση (όπως δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα ή δηλητηρίαση από αέριο), αναπνευστική καταστολή κ.λπ., όπου πρέπει να χρησιμοποιείται υψηλή συγκέντρωση ή καθαρό οξυγόνο κάθε δευτερόλεπτο για διάσωση, αλλά δεν είναι κατάλληλο για μακροχρόνια χρήση, για την πρόληψη δηλητηρίασης από οξυγόνο ή άλλων επιπλοκών.
• Παροχή οξυγόνου μεσαίας συγκέντρωσης (3-4L/min): Είναι κατάλληλο για ασθενείς με αναιμία, καρδιακή ανεπάρκεια, σοκ κ.λπ. που δεν έχουν αυστηρούς περιορισμούς στη συγκέντρωση του εισπνεόμενου οξυγόνου.
• Χαμηλή συγκέντρωση παροχής οξυγόνου (1-2L/min): Χρησιμοποιείται γενικά για χρόνια βρογχίτιδα, εμφύσημα, πνευμονική καρδιοπάθεια κ.λπ., επίσης γνωστή ως χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Η πολύ υψηλή μερική πίεση οξυγόνου στο αίμα μπορεί να αποδυναμώσει την αντανακλαστική διέγερση του καρωτιδικού κόλπου προς το αναπνευστικό κέντρο, μειώνοντας έτσι τον αερισμό και επιδεινώνοντας την πιθανή κατακράτηση διοξειδίου του άνθρακα. Επομένως, το οξυγόνο πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή και γενικά χρησιμοποιείται συνεχής εισπνοή οξυγόνου χαμηλής συγκέντρωσης.

Συγκέντρωση οξυγόνου και ροή οξυγόνου

Συγκέντρωση οξυγόνου: Η αναλογία οξυγόνου που περιέχεται στον αέρα. Η συγκέντρωση οξυγόνου στον κανονικό ατμοσφαιρικό αέρα είναι 20,93%.

• Χαμηλή συγκέντρωση οξυγόνου <35%
• Μέτρια συγκέντρωση οξυγόνου 35%-60%
• Υψηλή συγκέντρωση οξυγόνου >60%

Ροή οξυγόνου: αναφέρεται στην προσαρμοσμένη ροή οξυγόνου για τους ασθενείς, μονάδα L/min.

Συγκέντρωση οξυγόνου - μετατροπή ροής οξυγόνου

• Ρινική κάνουλα, ρινική συμφόρηση: Συγκέντρωση οξυγόνου (%) = 21+4X ροή οξυγόνου (L/min)
• Παροχή οξυγόνου μάσκας (ανοιχτή και κλειστή): ο ρυθμός ροής πρέπει να είναι μεγαλύτερος από 6 L/min
• Απλός αναπνευστήρας: ρυθμός ροής οξυγόνου 6 L/min, συγκέντρωση εισπνεόμενου οξυγόνου περίπου 46%-60%
• Αναπνευστήρας: Συγκέντρωση οξυγόνου = 80X ροή οξυγόνου (L/min) / όγκος αερισμού + 20

Ταξινόμηση οξυγονοθεραπείας - Σύμφωνα με τη μέθοδο παροχής οξυγόνου

Πράγματα που πρέπει να προσέξετε κατά τη χρήση οξυγόνου

• Ασφαλής χρήση οξυγόνου: Εφαρμόστε αποτελεσματικά τις «τέσσερις προφυλάξεις»: πρόληψη σεισμών, πρόληψη πυρκαγιάς, πρόληψη θερμότητας και πρόληψη λαδιού. Να βρίσκεστε σε απόσταση τουλάχιστον 5 μέτρων από τη σόμπα και 1 μέτρου από τη θερμάστρα. Το οξυγόνο δεν μπορεί να εξαντληθεί. Όταν ο δείκτης στο μανόμετρο είναι 5kg/cm2, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά.
• Τηρείτε αυστηρά τις διαδικασίες λειτουργίας του οξυγόνου: Όταν χρησιμοποιείτε οξυγόνο, θα πρέπει να το χρησιμοποιείτε πρώτα. Όταν σταματάτε, τραβήξτε πρώτα έξω τον καθετήρα και στη συνέχεια απενεργοποιήστε το οξυγόνο. Όταν αλλάζετε τον ρυθμό ροής στη μέση, θα πρέπει πρώτα να διαχωρίσετε τον καθετήρα οξυγόνου από τον ρινικό καθετήρα και να ρυθμίσετε τον ρυθμό ροής πριν από τη σύνδεση.
• Παρατηρήστε την επίδραση της χρήσης οξυγόνου: η κυάνωση ανακουφίζεται, ο καρδιακός ρυθμός είναι πιο αργός από πριν, η δύσπνοια ανακουφίζεται, η ψυχική κατάσταση βελτιώνεται και οι τάσεις σε διάφορους δείκτες ανάλυσης αερίων αίματος κ.λπ.
• Αλλάζετε τη ρινική κάνουλα και το διάλυμα υγρανσης κάθε μέρα (1/3-1/2 γεμάτο με απεσταγμένο ή αποστειρωμένο νερό)
• Διασφαλίστε τη χρήση έκτακτης ανάγκης: οι αχρησιμοποίητες ή άδειες φιάλες οξυγόνου θα πρέπει να αναρτώνται με πινακίδες «γεμάτος» ή «άδειος» αντίστοιχα.

Κύριες προφυλάξεις για την εισπνοή οξυγόνου

• Παρακολουθήστε προσεκτικά την επίδραση της οξυγονοθεραπείας: Εάν συμπτώματα όπως η δύσπνοια μειωθούν ή ανακουφιστούν και ο καρδιακός παλμός είναι φυσιολογικός ή κοντά στο φυσιολογικό, αυτό υποδηλώνει ότι η οξυγονοθεραπεία είναι αποτελεσματική. Διαφορετικά, η αιτία θα πρέπει να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
• Η παροχή οξυγόνου υψηλής συγκέντρωσης δεν πρέπει να παρέχεται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Πιστεύεται γενικά ότι εάν η συγκέντρωση οξυγόνου είναι >60% και συνεχίζεται για περισσότερο από 24 ώρες, μπορεί να εμφανιστεί δηλητηρίαση από οξυγόνο.
• Για ασθενείς με οξεία επιδείνωση χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, θα πρέπει γενικά να χορηγείται ελεγχόμενη (δηλαδή συνεχής χαμηλής συγκέντρωσης) εισπνοή οξυγόνου.
• Δώστε προσοχή στη θέρμανση και την υγρασία: Η διατήρηση θερμοκρασίας 37°C και υγρασίας 95% έως 100% στην αναπνευστική οδό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την κανονική λειτουργία καθαρισμού του βλεννοκροσσωτού συστήματος.
• Πρόληψη μόλυνσης και απόφραξης των αγωγών: Τα αντικείμενα πρέπει να αλλάζονται, να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται τακτικά για την αποφυγή διασταυρούμενης μόλυνσης. Οι καθετήρες και οι ρινικές αποφράξεις πρέπει να ελέγχονται ανά πάσα στιγμή για να διαπιστωθεί εάν έχουν φραγεί από εκκρίσεις και να αντικαθίστανται εγκαίρως για να διασφαλίζεται η αποτελεσματική και ασφαλής οξυγονοθεραπεία.

Πρότυπα για την πρόληψη και τη θεραπεία κοινών επιπλοκών της εισπνοής οξυγόνου

Επιπλοκή 1: Ξηρές αναπνευστικές εκκρίσεις

Πρόληψη και θεραπεία: Το οξυγόνο που εξέρχεται από τη συσκευή παροχής οξυγόνου είναι ξηρό. Μετά την εισπνοή, μπορεί να ξηράνει τον αναπνευστικό βλεννογόνο και να κάνει τις εκκρίσεις ξηρές και δύσκολες στην αποβολή. Θα πρέπει να προστεθεί απεσταγμένο νερό στο μπουκάλι υγρανσης και να προστεθεί αποστειρωμένο νερό για την υγρανση του οξυγόνου.

Επιπλοκή 2: Αναπνευστική καταστολή

Πρόληψη και θεραπεία: Κατά τη διάρκεια της υποξαιμίας, η μείωση της PaO2 μπορεί να διεγείρει τους περιφερειακούς χημειοϋποδοχείς, να διεγείρει αντανακλαστικά το αναπνευστικό κέντρο και να αυξήσει τον αερισμό των πνευμόνων. Εάν ο ασθενής βασίζεται σε αυτή την αντανακλαστική διέγερση για να διατηρήσει την αναπνοή του για μεγάλο χρονικό διάστημα (όπως ασθενείς με πνευμονική καρδιοπάθεια και αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου II), η εισπνοή υψηλών συγκεντρώσεων οξυγόνου μπορεί να εξαλείψει αυτόν τον αντανακλαστικό μηχανισμό, να αναστείλει την αυθόρμητη αναπνοή, ακόμη και να προκαλέσει αναπνευστικές διακοπές. Επομένως, είναι απαραίτητο να παρέχεται οξυγόνο χαμηλής ροής και χαμηλής συγκέντρωσης και να παρακολουθούνται οι αλλαγές στην PaO2 για να διατηρείται η PaO2 του ασθενούς στα 60 mmHg.

Επιπλοκή 3: Απορροφητική ατελεκτασία

Πρόληψη και θεραπεία: Αφού ένας ασθενής εισπνεύσει υψηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου, αναπληρώνεται μεγάλη ποσότητα αζώτου στις κυψελίδες. Μόλις ο βρόγχος αποφραχθεί, το οξυγόνο στις κυψελίδες μπορεί να απορροφηθεί ταχέως από την κυκλοφορούσα ροή του αίματος, προκαλώντας την κατάρρευση των κυψελίδων και την πρόκληση ατελεκτασίας. Επομένως, η πρόληψη της αναπνευστικής απόφραξης είναι το κλειδί. Τα μέτρα περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση των ασθενών να λαμβάνουν βαθιές αναπνοές και να βήχουν, την ενίσχυση της έκκρισης πτυέλων, την συχνή αλλαγή θέσης του σώματος και τη μείωση της συγκέντρωσης οξυγόνου (<60%). Οι ασθενείς σε αναπνευστήρες μπορούν να προληφθούν με την προσθήκη θετικής τελοεκπνευστικής πίεσης (PEEP).

Επιπλοκή 4: Υπερπλασία του οπισθοφακικού ινώδους ιστού

Πρόληψη και θεραπεία: Μετά τη χρήση οξυγόνου υψηλής συγκέντρωσης, η υπερβολική μερική πίεση του αρτηριακού οξυγόνου (PaO2 φτάνει τα 140 mmHg) αποτελεί τον κύριο παράγοντα κινδύνου για την πρόκληση υπερπλασίας του ινώδους ιστού του οπισθοφακίου στα νεογνά (ειδικά στα πρόωρα βρέφη). Συνεπώς, η συγκέντρωση οξυγόνου στα νεογνά θα πρέπει να ελέγχεται αυστηρά κάτω από το 40% και ο χρόνος εισπνοής οξυγόνου θα πρέπει να ελέγχεται.

Επιπλοκή 5: Δηλητηρίαση από οξυγόνο

Κλινικές εκδηλώσεις:

• Συμπτώματα πνευμονικής δηλητηρίασης από οξυγόνο: οπισθοστερνικός πόνος, ξηρός βήχας και προοδευτική δύσπνοια, μειωμένη ζωτική χωρητικότητα
• Συμπτώματα εγκεφαλικής δηλητηρίασης από οξυγόνο: οπτική και ακουστική βλάβη, ναυτία, σπασμοί, συγκοπή και άλλα νευρολογικά συμπτώματα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί κώμα και θάνατος.
• Εκδηλώσεις οφθαλμικής δηλητηρίασης από οξυγόνο: ατροφία του αμφιβληστροειδούς. Εάν τα πρόωρα βρέφη λαμβάνουν οξυγόνο για πολύ καιρό στην επωαστήρα, ο αμφιβληστροειδής θα παρουσιάσει εκτεταμένη απόφραξη αιμοφόρων αγγείων, διήθηση ινοβλαστών και πολλαπλασιασμό των οπισθοφακικών ινών, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση.