Γνωρίζετε για την εισπνοή οξυγόνου;

Κρίση και ταξινόμηση της υποξίας

Γιατί υπάρχει υποξία;

Το οξυγόνο είναι η κύρια ουσία που συντηρεί τη ζωή. Όταν οι ιστοί δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο ή δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν το οξυγόνο, προκαλώντας μη φυσιολογικές αλλαγές στις μεταβολικές λειτουργίες του σώματος, αυτή η κατάσταση ονομάζεται υποξία.

Βάση για την κρίση της υποξίας

Βαθμός υποξίας και συμπτώματα

Ταξινόμηση της υποξίας

Χαμηλή συγκέντρωση οξυγόνου στο εισπνεόμενο αέριο, δυσλειτουργία της εξωτερικής εκπνοής, φλεβική παροχέτευση προς τις αρτηρίες κ.λπ. Εμφανίζεται συνήθως σε χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και συγγενείς καρδιοπάθειες όπως η τετραλογία του Fallot.

Μειωμένη ποσότητα ή αλλοιωμένες ιδιότητες της αιμοσφαιρίνης, όπως αναιμία, δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα και μεθαιμοσφαιριναιμία.

κυκλοφορική υποξία

οργανωτική υποξία

Προκαλείται από μη φυσιολογική χρήση οξυγόνου από κύτταρα ιστών, όπως δηλητηρίαση με κυάνιο.

Θεραπεία εισπνοής οξυγόνου και ο σκοπός της

Υπό κανονικές συνθήκες, τα υγιή άτομα αναπνέουν τον αέρα με φυσικό τρόπο και χρησιμοποιούν το οξυγόνο που περιέχει για να διατηρήσουν τις μεταβολικές ανάγκες. Όταν μια ασθένεια ή ορισμένες μη φυσιολογικές καταστάσεις οδηγούν σε υποξία στο σώμα, πρέπει να χρησιμοποιείται συγκεκριμένος εξοπλισμός για την παροχή οξυγόνου στον ασθενή, την αύξηση της αρτηριακής μερικής πίεσης οξυγόνου (PaO2) και του κορεσμού οξυγόνου (SaO2), τη βελτίωση της υποξίας, την προώθηση του μεταβολισμού και τη διατήρηση της ζωής. Δραστηριότητα.

Οφέλη από την εισπνοή οξυγόνου

• Ανακουφίστε τη στηθάγχη και αποτρέψτε το έμφραγμα του μυοκαρδίου
• Πρόληψη αιφνίδιου θανάτου από στεφανιαία νόσο
• Καλή θεραπεία για το άσθμα
• Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το εμφύσημα, την πνευμονική καρδιοπάθεια και τη χρόνια βρογχίτιδα
• Η εισπνοή οξυγόνου έχει ένα βοηθητικό θεραπευτικό αποτέλεσμα στον διαβήτη: η τρέχουσα έρευνα δείχνει ότι ο διαβήτης σχετίζεται με την έλλειψη οξυγόνου του σώματος. Οι διαβητικοί ασθενείς έχουν σημαντικά χαμηλότερη τριχοειδική πίεση και τα κύτταρα των ιστών δεν μπορούν να λάβουν πλήρως οξυγόνο, οδηγώντας σε έκπτωση της κυτταρικής λειτουργίας και του μεταβολισμού της γλυκόζης. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή της οξυγονοθεραπείας για διαβητικούς ασθενείς έχει προσελκύσει την προσοχή της ιατρικής κοινότητας.
• Η εισπνοή οξυγόνου μπορεί να παίξει ρόλο υγειονομικής περίθαλψης σε υγιείς ανθρώπους: η ατμοσφαιρική ρύπανση, η κοινή χρήση κλιματιστικού, η τακτική εισπνοή οξυγόνου μπορεί να καθαρίσει το αναπνευστικό σύστημα, να βελτιώσει τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων, να ενισχύσει την ολοκληρωμένη ανοσία του σώματος και να αποτρέψει διάφορες ασθένειες.

Ποιες είναι οι ταξινομήσεις της οξυγονοθεραπείας;

• Παροχή οξυγόνου υψηλής συγκέντρωσης (5-8L/min): Χρησιμοποιείται για οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια όπως αναπνευστική και καρδιακή ανακοπή, σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας, οξεία δηλητηρίαση (όπως δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα ή δηλητηρίαση αερίων), αναπνευστική καταστολή κ.λπ., όπου Η υψηλή συγκέντρωση ή καθαρό οξυγόνο πρέπει να χρησιμοποιείται κάθε δευτερόλεπτο για διάσωση, αλλά δεν είναι κατάλληλο για μακροχρόνια χρήση. για την πρόληψη δηλητηρίασης από οξυγόνο ή άλλες επιπλοκές.
• Παροχή οξυγόνου μεσαίας συγκέντρωσης (3-4L/min): Είναι κατάλληλο για ασθενείς με αναιμία, καρδιακή ανεπάρκεια, σοκ κ.λπ. που δεν έχουν αυστηρούς περιορισμούς στη συγκέντρωση του εισπνεόμενου οξυγόνου.
• Παροχή οξυγόνου χαμηλής συγκέντρωσης (1-2L/min): Χρησιμοποιείται γενικά για χρόνια βρογχίτιδα, εμφύσημα, πνευμονική καρδιοπάθεια κ.λπ., γνωστή και ως χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Η πολύ υψηλή μερική πίεση οξυγόνου του αίματος μπορεί να αποδυναμώσει την αντανακλαστική διέγερση του καρωτιδικού κόλπου προς το αναπνευστικό κέντρο, μειώνοντας έτσι τον αερισμό και επιδεινώνοντας την κατακράτηση διοξειδίου του άνθρακα. δυνατός. Επομένως, το οξυγόνο πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή και γενικά χρησιμοποιείται συνεχής εισπνοή οξυγόνου χαμηλής συγκέντρωσης.

Συγκέντρωση οξυγόνου και ροή οξυγόνου

Συγκέντρωση οξυγόνου: Η αναλογία οξυγόνου που περιέχεται στον αέρα. Η συγκέντρωση οξυγόνου στον κανονικό ατμοσφαιρικό αέρα είναι 20,93%

• Χαμηλή συγκέντρωση οξυγόνου <35%
• Μέσης συγκέντρωσης οξυγόνο 35%-60%
• Υψηλή συγκέντρωση οξυγόνου >60%

Ροή οξυγόνου: αναφέρεται στην προσαρμοσμένη ροή οξυγόνου για ασθενείς, μονάδα L/min.

Συγκέντρωση οξυγόνου Μετατροπή ροής οξυγόνου

• Ρινική κάνουλα, ρινική συμφόρηση: Συγκέντρωση οξυγόνου (%) = 21+4Χ ροή οξυγόνου (L/min)
• Παροχή οξυγόνου μάσκας (ανοιχτή και κλειστή): η παροχή πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 6 L/min
• Απλός αναπνευστήρας: ρυθμός ροής οξυγόνου 6 L/min, συγκέντρωση εισπνεόμενου οξυγόνου περίπου 46%-60%
• Αναπνευστήρας: Συγκέντρωση οξυγόνου = 80Χ ροή οξυγόνου (L/min) / όγκος αερισμού + 20

Ταξινόμηση οξυγονοθεραπείας-Σύμφωνα με τη μέθοδο παροχής οξυγόνου

Πράγματα που πρέπει να προσέξετε όταν χρησιμοποιείτε οξυγόνο

• Ασφαλής χρήση οξυγόνου: Εφαρμόστε αποτελεσματικά τις «τέσσερις προλήψεις»: πρόληψη σεισμών, πρόληψη πυρκαγιών, πρόληψη θερμότητας και πρόληψη λαδιών. Τουλάχιστον 5 μέτρα μακριά από τη σόμπα και 1 μέτρο μακριά από τη θερμάστρα. Το οξυγόνο δεν μπορεί να εξαντληθεί. Όταν ο δείκτης στο μανόμετρο είναι 5kg/cm2, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά.
• Τηρείτε αυστηρά τις διαδικασίες λειτουργίας του οξυγόνου: Όταν χρησιμοποιείτε οξυγόνο, θα πρέπει να το χρησιμοποιείτε πρώτα. Όταν σταματήσετε, τραβήξτε πρώτα τον καθετήρα και μετά κλείστε το οξυγόνο. Όταν αλλάζετε τον ρυθμό ροής στη μέση, θα πρέπει πρώτα να διαχωρίσετε το οξυγόνο από τον ρινικό καθετήρα, να ρυθμίσετε τον ρυθμό ροής πριν από τη σύνδεση.
• Παρατηρήστε την επίδραση της χρήσης οξυγόνου: η κυάνωση ανακουφίζεται, ο καρδιακός ρυθμός είναι πιο αργός από πριν, η δύσπνοια ανακουφίζεται, η ψυχική κατάσταση βελτιώνεται και οι τάσεις σε διάφορους δείκτες ανάλυσης αερίων αίματος κ.λπ.
• Αλλάζετε τη ρινική κάνουλα και το διάλυμα ύγρανσης κάθε μέρα (1/3-1/2 γεμάτο με απεσταγμένο ή αποστειρωμένο νερό)
• Εξασφαλίστε τη χρήση έκτακτης ανάγκης: οι αχρησιμοποίητες ή κενές φιάλες οξυγόνου θα πρέπει να αναρτώνται με τα σήματα «γεμάτη» ή «κενή» αντίστοιχα.

Βασικές προφυλάξεις για την εισπνοή οξυγόνου

• Παρατηρήστε προσεκτικά την επίδραση της οξυγονοθεραπείας: Εάν τα συμπτώματα όπως η δύσπνοια μειωθούν ή ανακουφιστούν και ο καρδιακός παλμός είναι φυσιολογικός ή κοντά στο φυσιολογικό, σημαίνει ότι η οξυγονοθεραπεία είναι αποτελεσματική. Διαφορετικά, η αιτία πρέπει να βρεθεί και να αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
• Η παροχή οξυγόνου υψηλής συγκέντρωσης δεν πρέπει να παρέχεται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Γενικά πιστεύεται ότι εάν η συγκέντρωση οξυγόνου είναι >60% και συνεχιστεί για περισσότερες από 24 ώρες, μπορεί να συμβεί δηλητηρίαση από οξυγόνο.
• Για ασθενείς με οξεία έξαρση χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, θα πρέπει γενικά να χορηγείται ελεγχόμενη (δηλαδή συνεχής χαμηλή συγκέντρωση) εισπνοή οξυγόνου.
• Προσοχή στη θέρμανση και την ύγρανση: Η διατήρηση θερμοκρασίας 37°C και υγρασίας 95% έως 100% στην αναπνευστική οδό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη φυσιολογική λειτουργία καθαρισμού του βλεννογόνου συστήματος.
• Αποτρέψτε τη μόλυνση και την απόφραξη του αγωγού: Τα πράγματα πρέπει να αλλάζονται και να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται τακτικά για να αποφευχθεί η διασταυρούμενη μόλυνση. Οι καθετήρες και οι ρινικές αποφράξεις θα πρέπει να ελέγχονται ανά πάσα στιγμή για να διαπιστωθεί εάν έχουν φράξει από εκκρίσεις και να αντικατασταθούν έγκαιρα για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική και ασφαλής οξυγονοθεραπεία.

Πρότυπα για την πρόληψη και τη θεραπεία κοινών επιπλοκών της εισπνοής οξυγόνου

Επιπλοκή 1: Ξηρές αναπνευστικές εκκρίσεις

Πρόληψη και θεραπεία: Το οξυγόνο που βγαίνει από τη συσκευή παροχής οξυγόνου είναι στεγνό. Μετά την εισπνοή, μπορεί να στεγνώσει τον αναπνευστικό βλεννογόνο και να κάνει τις εκκρίσεις ξηρές και δύσκολες στην αποβολή. Θα πρέπει να προστεθεί απεσταγμένο νερό στη φιάλη ύγρανσης και αποστειρωμένο νερό για να υγρανθεί το οξυγόνο.

Επιπλοκή 2: Αναπνευστική καταστολή

Πρόληψη και θεραπεία: Κατά τη διάρκεια της υποξαιμίας, η μείωση του PaO2 μπορεί να διεγείρει τους περιφερικούς χημειοϋποδοχείς, να διεγείρει αντανακλαστικά το αναπνευστικό κέντρο και να αυξήσει τον αερισμό των πνευμόνων. Εάν ο ασθενής βασίζεται σε αυτήν την αντανακλαστική διέγερση για να διατηρήσει την αναπνοή για μεγάλο χρονικό διάστημα (όπως ασθενείς με πνευμονική καρδιοπάθεια και αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου II), η εισπνοή υψηλών συγκεντρώσεων οξυγόνου μπορεί να εξαλείψει αυτόν τον αντανακλαστικό μηχανισμό, να αναστείλει την αυθόρμητη αναπνοή και ακόμη και να προκαλέσει διακοπή της αναπνοής . Επομένως, είναι απαραίτητο να παρέχεται ελεγχόμενο οξυγόνο χαμηλής ροής και χαμηλής συγκέντρωσης και να παρακολουθούνται οι αλλαγές στο PaO2 για να διατηρηθεί το PaO2 του ασθενούς στα 60 mmHg.

Επιπλοκή 3: Απορροφητική ατελεκτασία

Πρόληψη και θεραπεία: Αφού ο ασθενής εισπνεύσει υψηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου, αντικαθίσταται μεγάλη ποσότητα αζώτου στις κυψελίδες. Μόλις αποκλειστεί ο βρόγχος, το οξυγόνο στις κυψελίδες μπορεί να απορροφηθεί γρήγορα από την κυκλοφορία του αίματος, προκαλώντας την κατάρρευση των κυψελίδων και την πρόκληση ατελεκτασίας. Επομένως, η πρόληψη της αναπνευστικής απόφραξης είναι το κλειδί. Τα μέτρα περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση των ασθενών να παίρνουν βαθιές αναπνοές και βήχα, την ενίσχυση της έκκρισης πτυέλων, την συχνή αλλαγή θέσεων του σώματος και τη μείωση της συγκέντρωσης οξυγόνου (<60%). Οι ασθενείς σε αναπνευστήρες μπορούν να προληφθούν με την προσθήκη θετικής τελικής εκπνευστικής πίεσης (PEEP).

Επιπλοκή 4: Υπερπλασία ινώδους ιστού οπισθοδρομίου

Πρόληψη και θεραπεία: Μετά τη χρήση οξυγόνου υψηλής συγκέντρωσης, η υπερβολική μερική αρτηριακή πίεση οξυγόνου (PaO2 φθάνει πάνω από 140 mmHg) είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου για την πρόκληση οπισθοδρομικής υπερπλασίας ινώδους ιστού στα νεογνά (ιδιαίτερα στα πρόωρα βρέφη). Επομένως, η συγκέντρωση οξυγόνου στα νεογνά θα πρέπει να ελέγχεται αυστηρά κάτω από 40%, και ο χρόνος εισπνοής οξυγόνου θα πρέπει να ελέγχεται.

Επιπλοκή 5: Δηλητηρίαση από οξυγόνο

Κλινικές εκδηλώσεις:

• Συμπτώματα πνευμονικής δηλητηρίασης από οξυγόνο: οπισθοστερνικός πόνος, ξηρός βήχας και προοδευτική δύσπνοια, μειωμένη ζωτική ικανότητα
• Συμπτώματα εγκεφαλικής δηλητηρίασης από οξυγόνο: προβλήματα όρασης και ακοής, ναυτία, σπασμοί, συγκοπή και άλλα νευρολογικά συμπτώματα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να συμβεί κώμα και θάνατος.
• Εκδηλώσεις οφθαλμικής δηλητηρίασης από οξυγόνο: ατροφία αμφιβληστροειδούς. Εάν τα πρόωρα βρέφη παίρνουν οξυγόνο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στη θερμοκοιτίδα, ο αμφιβληστροειδής θα έχει εκτεταμένη απόφραξη αιμοφόρων αγγείων, διήθηση ινοβλαστών και πολλαπλασιασμό οπίσθιων ινών, που μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση.